Uzaktan gördüğü sahile biraz daha yakın olmak için yürüdü ve ilk banka oturdu, martıların sesinde kendini kaybetti. İpodundan bu ara çok fazla dinlediği parçayı açtı. Çünkü martıların sesi eski sevgilisinin sesine benziyordu ve bu eziyete dayanamadı. Eziyet martıların sesi mi, yoksa eski sevgilisinin sesi miydi ? Bunu bilemedi. Ben palyaço olsaydım yalan söylemezdim, ben marangoz olsam yine yalan söylemezdim, ben insan olsam yalan söylemezdim. Haha çok komik diye düşündü içinden. Ben bunları neden söyledim anlamıyorum, bence kırmızı bir ceketim olsa bunları söylemezdim. Söyle lan bir şey söyle işte. Aklına ne geliyorsa söyle. Şuan öyle yalnızım ki ne söyleyeceğime bile kendi içimde kavga ederek karar veriyorum. Şuan öyle yalnızım ki içimde dokuz kişi birden konuşuyor. Şuan belki de Saffet Semerci’nin delirdiği bankta oturuyorum. Şuan belki de gladyatör olsam ölmek için teslim olurdum. Şuan bekli de Galata’da son sigaramı yakmış ve son vapuru kaçırmışım. Şuan belki de sadece işemem lazım. Ben ne güzel işerim sabah güneşe karşı. Üç kere ağaç üç kere bir şeyler hatırlayamıyorum. Güldüm sadece avuçlarım terliyordu çaresizlikten. Mustafa’yı yazan kimdi? Mustafa ? Mustafa kimdi, bilemiyorum. Üst üste, üst üste kayalar hepsi zavallı. Ağabey ben neden sadece izliyorum ?