Zafer Anıtı


Güneş'e Özgürlük

Alaybey, Kasım 2014


Her şeyi Tek'e indirgeme. Tek devlet, tek dil, tek din, tek lider hâttâ tek Tanrı. Kendimiz dışında her şeyi Tek'e indirgeme.Tek olandan korkmaz çünkü insanlar. Düşmanı da Tek'e indirir sırf bu yüzden. Zaten bütün Pakt'lar, Birlikler böyle kurulmadı mı? Bireyler olarak birleşip "toplum" olup savaşmak. Diğer oluşan toplumları öldürmek. Hem de sadece üstünlük sağlamak için öldürmek. Her şeyi Tek'e indirgeyip "medeniyet kurmak." Hep mi korkmuş bu insanlar yahu yalnızlıktan? İnsanlığın ilk korkusu yalnızlık olmuş bundan yana bir şüphemiz yok zaten. Fakat doğa ile olan savaşı kazanmadık mı? Birleştik o medeniyetli toplumu kurduk ve kazandık. Hayvanat Bahçeleri de bu savaşın zafer anıtları zaten. Peki diğer zafer anıtları? Toplum olunca öldürmek yasal olduğu için mi? İnsanın tek hakkı olan özgür yaşamak hakkını elinden almak. İstençsiz ölümler. Manevi ölümler.


Bunları düşünürken tek başıma, ölüvermişim bir köşe başında. 
İçimi bir yalnızlık almış, gitmemişken.
İnsanları izlerken. 
Onlar benden habersizken. 
Yalnız başıma. 

Durdurup sorsa mıydım acaba hepsine "tek tek ama yine onların istediği gibi. 
"Tek olmaktan niye korkuyorsun ki?" 
Ya da zaman yolculuğuna çıkıp o ilk insanla mı anlaşıverseydim. "Sen tek olamıyorsun diye biz ölüyoruz" mu deseydim? Masalları mı değiştirseydim ya da. Bütün insanları haberdar edebilirimdi o zaman. 
Onlar beni izlemezken, ölürken bir köşede belki onları kurtarabilirdim. "
Ölüvereyim de masalları değiştireyim" derken ölüvermişim. 
Öylesine. 
Ölüvermişim...