Altın Nesil

Dayanmak zorundasın kardeşim,

Senin en istediğin şey de bu değil miydi?

Paylaşmak, sevmek değil miydi hayalin? Bir nesil yetiştirmek, yeşertmek.. Tüm bunlar için değil miydi bu çaban?

Sana inanıyorum kardeşim, o çocukların doktor, öğretmen ve daha niceleri olacağına inanıyorum. Sen bir öğretmenden çok daha fazlasısın, bir sanatkarsın. İşliyorsun o çocukları. Seviyorsun hayatı ve sevmelerini sağlıyorsun. Öyle ki insanlar şaşıp soracaklar seni, senin gibileri. Bu altın neslin kimin başyapıtı olduğunu soracaklar. Ve onlar da inanacak; halen böyle insanların olduğuna… Belki değil, eminim o çocuklar büyüdüklerinde, geriye dönüp baktıkça koridorun sonundaki ‘sen’i görecekler. Biliyorsun, biz küçükken dahi sen bahçenin minik böceklerine konuşmayı öğretmeye çabalardın. Ne günlerdi değil mi? Koskoca öğretmensin şimdi, adı sanı duyulmamış bir okulda öğretmensin. İsimleri dillerden düşmeyecek çocuklar yetiştiren bir öğretmensin. Sen busun işte. Çarşaf gibi denizde bir dalga yaratacak nesil oluşturuyorsun. Ellerine sağlık kardeşim, bu ülke sana emanet.