Kalabalık bir ağaç gibiyim hiçliğin ortasında.
Ayrı düşmüş yollarım sana.
Sağanak yağmur altında çabalayışlarım,
Koşarsam yetişeceğim gün doğumuna.
Bir öğle vakti dalıyorum hülyalara.
Coşkulu nehirlere, solgun ırmaklara.
Yeniden bağlanıyorum sanki o an,
Fotoğrafına bakarken sana.
Ben değil, sen beni bulduğunda,
Köklerime sırdaş olduğunda,
İnan dünyayı omuzluyorum,
Gözlerim gözlerinin ıraklarında.
Boğulurken sensizlik anaforunda,
Tüketiyorum kendimi pervasızca.
Her çırpınışta daha da batıyorum,
Kavuşmak ümidiyle sana.