Bir Demet Şöhret




Eyvah , köşe başında bir adam

Yıkılmaz bir duvar oldu.

Dikti gözlerini kırmızının ta içine.

Emeklidir aslında yıpranmışlığı ondan.



Eski, rengi bej bir palto sırtında,

Anıları gibi omuzlarından akar.

Cilası sönük kösele ayakkabıları,

Öfkesini dizginler sert soğuklarda.



Ne anlar şarkı söylemekten,

Varsa şöhret, yoksa para.

Elinde bir demet papatya kaldı,

Bizim adam köşe başında.