Anneanneleri ölen kızların saçları örülmez.
Anneanneleri ölen kızların gözlerindeki hüznün nedeni
sorulmaz.
Ve anneanneleri bu dünyayı terk edince dantele gereksinim
duymaz hiçbir kız.
Bir anneanne şarkı söylemeye başladımı kimse konuşmaz,saat
onun saatidir çünkü bunu herkes bilir.
Anneannelerin ten rengine, ellerinde belirginleşen
damarlarına, saçlarının beyazlarına inat ölüm yakışmaz.
Bir evin kapılarından hüzün ve sessiz ağlayışlar duyuluyorsa
pek yaklaşılmaz. Çünkü bu kefene ihanettir.
Tabureleri ve ayranları dağıtırkenki burun çekişler ve
usulca süzülen göz yaşları kimselere belli edilmez.
Baş sağlığı dileyenlere ne diyeceğini bilemediğinden başını
eğmelerin vaktidir şimdi.
İnsan birinin cenazesine katıldımı sadece bi merasime
katılmış olmaz. Bir ömüre de tanıklık eder.
Gece eve kendini zar zor attığında dua eden birileri olur
elbet, başını dizlerine iliştirdiğin birileri vardır. Kimse 'neden' diye
sormaz. Belki sabaha kadar orada öylece yatsan bişey demezler, acını bilirler.
Çünkü evin annesi öldüğünde o yuvada yıkılmaya başlar ne
kadar inkar edilse de bu böyledir.