Önce Kadınlar ve Çocuklar




Öfkem dev dalgalar oluyor denizlerde.
Gök kubbe yarılıyor gibi boşalıyor yağmur.
Öyle fırtınalar ki en kuvvetli dualar gibi.
Bir yitiş, sur’a üfleyiş, vahşet, kıyamet.

Kadın sesi sokaklarda, ağlayan kadın.
Tokat yiyen kadın, ağlayan kadın.
Dayak yiyen, kolu bacağı kırılan kadın.
Ağzını açıp tek kelime söylemeyen kadın.

Aklım ermiyor, öfkem yükseliyor.
El açıp aman dileyen çocuk.
Sokaklarda, caddelerde yalın ayak çocuk.
Mağaza önlerinde ağlayan çocuk.

Aklım almıyor!
Hainlik, haysiyetsizlik vücut bulmuş!
Ortalıkta dolanıyor sonsuz nefret!
Öfkem taşıyor, aklım almıyor!