Fotoğraf için; Burcu Komsu'ya teşekkür ederekten,
Gökyüzü her zamanki kadar mavi, bozkır her zamanki gibi acımasızdı. Sapsarı. Bulutlar tam da olması gerektiği kadar beyazdı. Tek bir ağaç vardı ama yüzyıllardır göğe bakıyordu tam da orada.
Dimdik.
Sapasağlam.
Bi' başına.
Adam gibi hani.
Tam da "o" adam gibi.
Ahşap bi' yalnızık yaşıyordu adam. Tam da "o ağaç" gibi bir yalnızlık. Kalbi dahil, gözleri hariç. Gövdesi katı, kalbi çürümeye yüz tutmuş.
Sapasağlam ama adama sorsan!
Sökemez hiçbir güç yerinden. Kök salmış bu hayata bağlanmış. Rüzgara dönmüş yüzünü dik durmuş; almış karşısına göğsüne essin diye.
Daha da bi' essin, hayat versin diye.
Ağaç; adamın umudu olmuş. Nasıl durmuşsa ağaç, öyle durmuş adam. Eğilmiş biraz o da zamanla, yaprak yerine göz yaşı dökmüş bazen toprağa. Ağaç nasıl bakmışsa göğe yüzyıllarca sabırla, adam da öyle bakmış göğe başı inmezcesine, Rüzgar biraz daha eğmezcesine.
Adam hep gitmiş ağaca, gölsesine. Gölgesinde dinlenmeye.
"Gelsene gölgeme dinlenmeye güzel sesli kadın?"